Son Heceden kelime türetmece

paket

tente

ketum

likit

levrek

lama

samsun

numara

conkbayırı  = )

conkbayırı nın, gelibolu muharebesi içinde efsaneleşmiş diyebileceğimiz, stratejik özelliğini ve belki de elde edilmesi en pahalı bölümü olma ünvanını neden taşıdığı gözetleme platformuna çıkınca görülüyor. her yere hakim, uçuz bucaksız bir manzara sunar.
doğuda, Çanakkale boğazına, kuzeybatıda, anafartalar istikametindeki tuz gölü, suvla koyu ve ege denizi ne hakimdir bu tepe... bu yüksek rakımda, şimdilerde rüzgar uğultusundan başka pek bir şey duyulmayan yerde, bir zamanlar çanakkale kara savaşlarının en kanlı muharebelerinden biri geçmiştir.

conkbayırı cephesi arıburnu muharebesinin en şiddetli ve kanlı cephelerinden biridir. Çok sayıda mehmetçiğimiz şehit olmuştur. burada yapılan kahramanlıklar ve şehitlerimiz adına 5 tane anıt dikilmiştir.

gün ağarırken, arıburnu yönünden top seslerinin gelmesi üzerine, 19. tümen komutanı yarbay mustafa kemal, bir çıkarma yapıldığını anlayıp durumu ordu komutanına bildirir, ancak bir yanıt alamaz. durum çok kritiktir. mustafa kemal, kıyıda çok zayıf gözetleme ve koruma birlikleri olduğunu düşünerek ve geniş bir sahile yayılmış olan 27. alayın da, ağır kayıplar verdiği haberini alınca, düşmanın conkbayırı - kocaçimentepe çizgisi ve uzantısını ele geçirmesi durumunda, onarılamayacak durumlarla karşılaşacağını kavrar. ordudan emir gelmemiş olmasına karşın girişimi ele alıp tüm sorumluluğu yüklenerek, 57.alayı bir batarya ile kocaçimentepe yönünde harekete geçirir. kendisi de durumu izlemek üzere conkbayırına çıktığında, arıburnu kesiminden bazı askerlerin çekilmekte olduklarını ve düşman birliklerinin de bunları izlediklerini görür.

o anı mustafa kemal, ruşen eşref Ünaydın ile yaptığı görüşme sırasında şöyle anlatmaktadır.
...bu esnada conkbayırının güneyindeki 261 rakımlı tepeden sahilin gözetleme ve korunmasıyla görevli olarak orada bulunan bir müfreze askerin conkbayırına doğru koşmakta, kaçmakta olduğunu gördüm... bu askerlerin önüne kendim çıkarak:
-niçin kaçıyorsunuz? dedim.
-efendim düşman dediler!
-nerede?
-İşte! diye 261 rakımlı tepeyi gösterdiler.
gerçekten de düşmanın bir avcı kuvveti 261 rakımlı tepeye yaklaşmış ve tam bir serbestlik içinde ileriye doğru yürüyordu. Şimdi vaziyeti düşünün. ben kuvvetleri (geride) bırakmışım, askerler on dakika istirahat etsin diye...düşman da bu tepeye gelmiş...demek ki düşman bana benim askerlerimden daha yakın! ve düşman benim yere gelse kuvvetlerim çok kötü bir duruma düşecekti. o zaman artık bilemiyorum, bilinçli bir düşünme ile midir, yoksa önsezi ile midir, bilmiyorum. kaçan askerlere:
- düşmandan kaçılmaz, dedim.
- cephanemiz kalmadı, dediler.
- cephaneniz yoksa süngünüz var,dedim.
ve bağırarak bunlara süngü taktırdım. yere yatırdım. aynı zamanda conkbayırına doğru ilerlemekte olan piyade alayı ile dağ bataryasının yetişebilen askerlerinin marş marşla benim bulunduğum yere gelmeleri için, yanımdaki emir subayını geriye yolladım. bu askerler süngü takıp yere yatınca, düşman askerleri de yere yattı.